کد مطلب:50154
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:9
آيا دعاي فرج سند معتبري دارد؟
در منابع متقدم اين دعا در كتب زير آمده است: 1- سيد بن طاووس در جمال الاسبوع، ص 280 در ضمن نمازهاي ائمه(ع) و دعاهاي بعد از آن اين دعا را آورده است. البته سندي براي آن ذكر نكرده است. هم چنين امين الاسلام طبرسي در كنوز النجاج مي گويد: اين دعايي است كه صاحب الزمان(عج) آن را به ابي الحسن محمد بن احمد بن ابي الليث آموخته اند البته ما به كتاب مزبور دسترسي نيافتيم تا دريابيم كه آيا طبرسي آن را مستنداً نقل كرده يا مرسلاً. هم چنين از نظر رجال، ابي الحسن محمد بن احمد بن ابي الليث شناخته نشد تا از نظر فني بتوان نسبت به خبر او اظهار نظر كرد. البته در اين جا تذكر يك نكته لازم است و آن اين كه روش محدثان و نويسندگان كتب ادعيه اين نبوده كه در مورد دعاهاي رسيده چندان حساسيتي از نظر سند نشان دهند بلكه همين مقدار كه محتوا را بي اشكال ديده اند آن را نقل كرده اند. دعاي موسوم به فرج نيز از همين قبيل است، زيرا مشكلي در متن وجود ندارد. آغاز آن التجاي به درگاه خداوندي و توحيد كامل است {Hو انت المستعان و اليك المشتكي و عليك المعول...H} چرا كه با «حصر» تنها خداوند را معتمد و معين داشته. وانگهي در پايان اين دعا متوجه شفاعت در دعا گشته و با خواندن {Hيا محمد و يا علي H} در حقيقت آنان را به دعا و شفاعت براي خود مي خواند و شفاعت در دعا امري مورد قبول و داراي دليل است.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.